Boefie

1984 - 1999

Dit is onze Boefie, een Bouvier-teefje. Op de foto is ze 15 jaar.

Boefie hebben wij in juli 1990 uit het asiel gehaald. Zij was toen 6 jaar en minstens 10 kg te dik. Ze was gek op water, strand, zee, en eten.

Haar overgewicht bestrijden bleek niet makkelijk. Minder voer, sperziebonen om de honger te verzachten, veel bewegen, het baatte allemaal weinig. Tot we haar na haar sterilisatie overzetten op seniorbrokken. Ze was inmiddels 9 jaar. Waarschijnlijk door de extra vulling in het voer, maar hoe dan ook, eindelijk kregen we de meeste overtollige kilo's eraf! Tegenwoordig zou ik direct naar een dieetvoer grijpen, maar in die tijd was dat niet zo makkelijk voorhanden.

Flopje

1980 - 1993

Flopje was een grote Duitse Herder reu. Wij hebben hem op 11-jarige leeftijd overgenomen van zijn eerste eigenaar, nadat hij al jaren vaker bij ons had gelogeerd als zij op vakantie waren. Deze foto is dan ook genomen tijdens een bezoek in zijn jongere jaren.

Bij zijn vorige eigenaar had Flop erg vaak last van diarrhee, deels een gevolg van het voor hem te drukke huishouden met veel in- en uitlopende kinderen en bezoek.

Wij vonden hem een geweldige hond en bij ons deed zijn darmprobleem zich aanzienlijk minder frequent voor. Zijn verhuizing naar ons was voor alle drie de partijen een goede oplossing.

Humphrey

1992 - 2005

Toen wij eindelijk besloten voor het eerst een pup te nemen, hadden wij Boefie en Flopje, twee grote honden. Onze auto was er niet bepaald op ingericht nog zo'n grote hond erbij te kunnen hebben, dus het moest iets kleins zijn. Een al te eigenwijze of felle hond wilden we zeker als eerste hond niet, waardoor alle terriërs afvielen. Na het doorspitten van een aantal rashondenboeken, kwamen we uit bij de Maltezer: een gezellig, redelijk gezeglijk schoothondje (al kunnen het potentaatjes zijn als je ze niet consequent opvoedt!).

Joschka

01-02-1995 - 02-01-2010

Nadat Flopje, onze herder, overleed, hadden we een tijd geen derde hond. We misten hem ontzettend, maar we vonden het wel goed zo. Boefie en Humphrey waren allebei erg rustige, sociale honden waar we probleemloos mee op stap konden. Toch was het ons op een gegeven moment iets tè rustig. We wilden er wel weer een pup bij, nu een grote, sportieve, atletische hond waarmee we veel kanten op konden. Onze keus viel op de Dalmatiër. Ons sprak aan dat Dalmatiërs zich graag overal mee bemoeien (dat deed Flop ook) en hoewel het geen werkhonden zijn, er toch vele verschillende sporten met ze worden beoefend. Een nadeel vonden we wel dat vooral reuen onverdraagzaam kunnen zijn naar andere reuen. Maar ook dat had Flop, dus dachten we dat we daar wel mee uit de voeten zouden kunnen.

Kari (Curragh's Celtae Cernunnos) Ned. Kamp.

24-04-2002 – 27-02-2016

Bijna 14 jaar geleden stapte hij in ons leven. Een klein, breed mannetje, met een enorme levenslust die hij luid en breed uitdroeg. Vooral luid. Ik kon met Kari nergens ongemerkt binnen stappen. Of les lopen.

Hij was onze eerste Västgötaspets en mijn eerste volledig geclickertrainde hond. Bij clickertraining doe je het het mooiste als je allebei de indruk hebt dat jij de ander traint. In veel gevallen had ik de indruk dat ik Kari trainde, maar in bepaalde dingen had hij beslist mij getraind.