Honden corrigeren elkaar onderling, waarom wij niet?

Hoe positief we ook trainen, toch passen velen van ons soms positieve correcties toe - waarbij de hond pijn wordt gedaan of schrik wordt aangejaagd, in hoe milde vorm ook. Heel vaak vergoelijken we het ook voor onszelf: ach, honden doen het onderling ook. Waarom zouden wij dat niet doen?

Wat willen honden onderling bereiken?

Maar, even nadenkend, willen we daar wel een voorbeeld aan nemen? Willen we wel met onze hond omgaan zoals honden dat onderling doen? Willen wij bij onze hond bereiken wat honden onderling willen?

Wil de ene hond ooit de ander leren met enthousiasme te komen als hij hem roept? Of netjes aan de riem mee te lopen? Of te zitten als hij het vraagt? En als je verder gaat in allerlei hondensporten, om enthousiast sprongen te nemen op zijn seintje? Of strak en vrolijk te volgen? Of energiek draaien en twists op commando uit te voeren? Ik heb het in ieder geval nog nooit gezien.

Een hond is meestal allang tevreden als een andere hond zich in hondentermen netjes gedraagt, een stapje aan de kant gaat of zich afdraait als hij langs komt en niet zijn voer uit zijn bak eet.

Wat wil jij met jouw hond?

Zelf wil ik toch wat meer van mijn honden. Ik wil graag dat ze enthousiast doen wat ik vraag op het moment dat ik het vraag, of dat nu in huis is, tijdens de wandeling of op het trainingsveld. Dat gebeurt alleen als ze het ook graag willen doen en geen twijfel kennen. Dat vraagt de verwachting dat ik ze iets te bieden heb dat zij ook graag willen, maar vooral ook vertrouwen in mij en mijn reacties, ook als ze iets fout doen.

Als ik correcties voor fouten toepas, verdwijnt dat laatste maar al te makkelijk. Bedenk, als jij zelf iets fout doet en je weet niet zeker of de betrokken partij het ziet als iets voor jou om van te leren en je eventueel helpt de fout te herstellen, of als iets waarvoor je moet worden afgebekt of anderszins streng gestraft moet worden, dan voel je je ook onzeker in alles wat je voor die persoon moet doen. Ook als hij maar af en toe corrigerend op je fouten reageert! Stel dat je weer een fout maakt?!? Mijn enthousiasme in de klus zou toch flink bekoelen.

Zelfs buiten onze sporten om, wil ik heel graag dat mijn honden het gewoon fijn vinden om bij mij te zijn en mij volledig vertrouwen. Ik ben menselijk en kan soms wel degelijk mijn geduld verliezen en geïrriteerd reageren. Dan ga ik wel altijd direct nadenken hoe ik dat anders had kunnen en moeten aanpakken. Want ik wil absoluut dat dit hoge uitzonderingen blijven!

Hondencorrecties zijn goeie correcties (toch?)

Er zit echter nog een heel ander aspect aan de vraag waarom ik mijn honden niet wil corrigeren, ook al doen  honden dat onderling ook.

Honden zouden altijd eerlijk, consequent en gedoseerd zijn in hun correcties, is een veelgehoorde stelling. Als ze elkaar corrigeren, zou er daarna geen enkel probleem moeten zijn met de onderlinge interactie.

Maar is dat wel zo?

Susan Garrett heeft op haar blog een mooi artikel over dit onderwerp geschreven, Dogs Do It, So Shouldn't We?. Op haar blog is dit artikel ook geïnspireerd, want het was mij uit het hart gegrepen. Bij haar blog heeft Susan een heel mooi filmpje toegevoegd van haar jongste hond Swagger. Het filmpje laat zien hoe hij reageert op ieder van de andere honden in het huishouden.

Misschien is ieder van die honden heel tevreden met hoe Swagger op hem reageert. Zelf hoop ik echter dat mijn honden meer op mij reageren zoals Swagger op Susan Garrett zelf. Met enthousiasme, gretigheid om te werken en vooral ook zonder angst om fouten te maken! Want niet alleen bij Border Collies kan dit, deze instelling kan bij iedere hond!