Joschka

01-02-1995 - 02-01-2010

Nadat Flopje, onze herder, overleed, hadden we een tijd geen derde hond. We misten hem ontzettend, maar we vonden het wel goed zo. Boefie en Humphrey waren allebei erg rustige, sociale honden waar we probleemloos mee op stap konden. Toch was het ons op een gegeven moment iets tè rustig. We wilden er wel weer een pup bij, nu een grote, sportieve, atletische hond waarmee we veel kanten op konden. Onze keus viel op de Dalmatiër. Ons sprak aan dat Dalmatiërs zich graag overal mee bemoeien (dat deed Flop ook) en hoewel het geen werkhonden zijn, er toch vele verschillende sporten met ze worden beoefend. Een nadeel vonden we wel dat vooral reuen onverdraagzaam kunnen zijn naar andere reuen. Maar ook dat had Flop, dus dachten we dat we daar wel mee uit de voeten zouden kunnen.

Via de rasvereniging kwamen we aan Joschka. We wilden graag de meest bestippelde reu uit het nest. En dat was hij. Ook stond hij als pup van 8 weken al ongelooflijk recht op zijn poten. Ik had nog nooit zo'n goede lichaamscoördinatie bij zo'n jonge pup gezien!

Joschka was bijna direct zindelijk. Hij leerde razendsnel: binnen 3 dagen ging hij uit zichzelf aan de stoeprand zitten. Hij kon bijzonder eigenwijs zijn, al gaven we daar nooit aan toe. Humphrey was hem 1 dag de baas, daarna was het andersom. Gelukkig was Boefie er om het evenwicht wat te herstellen, anders was hij helemaal naast zijn schoenen gaan lopen.

Gehoorzaamheid

Op de gehoorzaamheidscursussen deed Joschka het altijd uitstekend. Als pup, in de EG en VEG (Voortgezette Elementaire Gehoorzaamheid) eindigde hij met hoge cijfers, vaak zelfs als beste van de club op dat niveau. Tot de Club-GG. Met zijn ontstuimige stijl van begroeten van de instructeur die hem moest betasten, stootte hij hem de bril van de neus. Dit vond de jury voor dit niveau wat overdreven, waardoor we op dit verplichte onderdeel voor het examen zakten. Toen ik de Club-GG-cursus de 2e keer liep, had ik inmiddels clickertraining ontdekt. Dankzij die methode heb ik hem aan het apporteren gekregen. Maar omdat ik liever in alle rust zelf aan de slag ging met die methode, besloot ik toch maar geen examen meer met hem te doen.

Behendigheid

Wij vonden Joschka typisch een hond voor behendigheid, dus zodra hij zijn EG-diploma had, schreven we hem daarvoor in. Het eerste seizoen heeft Paul met hem gelopen. En direct gemerkt dat cursus lopen, zeker met Joschka, niets voor hem was. Joschka moest je geen seconde uit het oog laten en continu bij de les houden. Dat vergde constante oplettendheid, geduld en uithoudingsvermogen. Paul besloot dat dat blijkbaar niet zijn sterkste kanten zijn.

Het seizoen daarop heb ik Joschka's behendigheidstraining op me genomen. Op de kattenloop en de wip na, ging alles voorspoedig. Het probleem met de kattenloop (deels door mijzelf veroorzaakt) was uiteindelijk opgelost, maar daardoor hadden we wel een achterstand bij het aanleren van de wip. Dat duurde langer om op te lossen, maar voor de rest deed hij het goed. De andere toestellen gingen meestal probleemloos. Met de band was hij bijvoorbeeld al snel erg zeker. Dankzij de clicker ging zijn werk met de paaltjes in twee weken tijd met sprongen vooruit. Hoe dan ook konden we dankzij clickertraining met enige ontspanning op het behendigheidsveld zijn.

Joschka, Humphrey en Boefie

Agressie

We hebben Joschka als pup direct veel met andere honden in contact gebracht. Juist omdat de Dalmatiër als onverdraagzaam bekend staat, wilden we hem goed socialiseren. Alles ging goed, maar met 8 maanden begon hij toch agressie naar andere reuen te vertonen. 'Normale' knokpartijtjes voor een puber misschien, maar hij was wel altijd degene die uitdaagde. Wij konden er in ieder geval niet goed mee omgaan, de spanning zinderde in ons lichaam, onze stem en via de lijn naar Joschka, die daar met al die puberhormonen in zijn lijf niet bepaald kalmer van werd. Slipkettingcorrecties - toen de enige manier die ons bekend was om daarmee om te gaan - deden ook weinig goed.

Dankzij de tips van gedragstherapeute Nicky Gootjes (dank je Nicky!) en clickertraining hebben we het probleem met andere reuen veel hanteerbaarder weten te krijgen. We leerden hem aan een slappe lijn te lopen - en zelf leerden we de lijn ook slap te laten! We leerden zelf weer te blijven ademen als we een andere hond tegenkwamen. We leerden hem oogcontact met ons maken, zodat hij niet een andere hond kon fixeren. We leerden hem dat er met andere reuen in de buurt lekkers te verdienen viel, in plaats van dat hij rukken in zijn nek kon verwachten.

Als hij zelf de keus had, ging Joschka nog wel graag de confrontatie aan - als de andere hond hem niet te groot is tenminste, want slim was Joschka wel! Maar door de manier waarop wij met hem omgingen, waren er maar weinig mensen die dat geloofden. Al met al was het inmiddels een fijne hond geworden, die we weliswaar geen seconde uit het oog konden laten met andere honden in de buurt, maar waarmee we konden 'lezen en schrijven'.

Omgang met pups

Zo moeilijk als Joschka met andere reuen kon zijn, zo ongelooflijk lief was hij met puppies. Op zeker moment werd hij gevraagd voor de socialisatie van een nest pups, samen met een serie andere honden op de club (toen nog de Jan de Oudeweg). En tot onze stomme verbazing liet hij de pups onder hem doorlopen, waarbij hij heel behoedzaam met zijn lange stelten om ze heen stapte. Hij was er geweldig lief mee.

Later is hij vaker ingezet voor dit doel. Bij Ronja’s nest was hij inmiddels zo ervaren, dat hij de jonge pups rustig omduwde met zijn neus om ze eens grondig te besnuffelen, zonder ook maar enige angst te veroorzaken.

Joschka heeft ons twee pups helpen opvoeden, Kari en Ronja. Met een ongelooflijk geduld ging hij met hen om, stond toe dat ze in zijn oren en poten hingen. Over het algemeen was hij vrij subtiel in zijn correcties. In de achterpoten bijten? Nou, dan ga ik toch op je zitten! Het moest wel heel gortig zijn, wilde hij met zoiets grofs als een grauw corrigeren, en dan raakte hij ze ook nooit aan. Meestal was een zijdelings blik of een nog subtieler signaal dat wij niet eens konden zien al genoeg om zijn boodschap over te brengen.

Dogdance

Net als met Humphrey deed ik met Joschka veel aan kunstjes sinds ik clickertraining ontdekte. Zeker als bezighouder tijdens de behendigheidsles was dit erg nuttig. Oogcontact was natuurlijk al belangrijk als controlemiddel voor de agressie. Tijdens behendigheid konden we daarop perfect trainen op afleiding. Maar verder ook achtjes tussen mijn benen, uit te bouwen naar weven. Achteruit. Een stevige 'staan' en blijven staan, al ging ik op mijn hurken of sprong ik in de lucht. Over mijn armen springen. En nog heel wat meer, vaak geïnspireerd door wat ik op Crufts zag, al dan niet via de televisie.
Dit legde een mooie, stevige basis voor dogdancing, toen ik eraan begon. Een heleboel oefeningen kon hij al. Andere kon ik dankzij deze kunstjes snel opbouwen.

Tijdens de eerste dogdance-wedstrijd in Lelystad, waar ik deel van het publiek was, heb ik goed gekeken naar de oefeningen die uitgevoerd werden en veel ideeën opgedaan. Ik merkte dat Josch met sommige oefeningen al heel erg ver was. Andere kende hij nog helemaal niet. Maar tijdens die wedstrijd had ik al wel besloten: volgend jaar sta ik hier ook!

Joschka was wat training betreft ongeveer het omgekeerde van Humphrey: hij leerde snel, maar was snel afgeleid. En of je kreeg waar je om vroeg... dat hing erg van de omstandigheden af.

Op de wedstrijd in Lelystad in 2001 was hij er in het begin redelijk goed bij met zijn hoofd. Maar op zeker moment begon hij toch afgeleid te raken. De vloer en het publiek was toch even een paar coupletten interessanter dan ik. Maar hij herstelde zich tegen het einde en presteerde al met al heel netjes. Hij werd zesde van de 26 deelenemers in zijn klasse op die wedstrijd.

Op de pagina Dans is een video te zien van zijn 'routine' tijdens die wedstrijd. Ook demonstreert Joschka allerlei moves in de video's op de pagina Oefeningen.

Toch was Joschka voor een Dalmatiër aardig stabiel met zijn aandacht. Tot op het laatst konden wij daar nog verbetering in ontdekken!

Al met al was Joschka allesbehalve de makkelijkste, maar juist daardoor hebben wij enorm veel geleerd. Door Joschka's agressie ben ik met clickertraining gestart. Dat was voor mij werkelijk een openbaring en wakkerde mijn honger naar kennis over honden alleen maar aan. Joschka heeft mij dan ook op een reis naar kennis gestuurd, die ik nog steeds niet afgerond heb!

Joschka met Amerikaanse Cocker Nicky

Ouderdomskwalen

Naarmate hij ouder werd, kreeg Joschka de nodige kwalen. Hij werd steeds slechthorender, waardoor de communicatie soms wat moeizaam verliep. Ureumkristallen in zijn blaas (een Dalmatenprobleem), een tumor in zijn ballen waardoor we hem moesten laten castreren, hartproblemen, een lichte dementie die zich vooral uitte in jatten van tafel (deed hij vroeger nooit!), en in de laatste maanden de ziekte van Cushing. Overal kwam hij weer bovenop of paste zich aan, en hij stapte weer min of meer zorgeloos verder door het leven. Zelfs bij de ziekte van Cushing. De meeste honden worden daar down van, Joschka fleurde echter helemaal op!

Steeds strammer

Wel ging Joschka de afgelopen jaren steeds strammer lopen en het laatste jaar had hij steeds meer moeite om te gaan liggen. Hij hield zijn wandelingen wel steeds goed vol. In de zomer van 2009 liep hij nog zonder problemen mee tijdens een wandeling van zo'n 2 uur op de Veluwe - we hadden de afstand een beetje misrekend.

Zelfs in de laatste week, tijdens onze vakantie in de Ardennen, liep hij nog mee met een wandeling van een uur. Maar daar zagen we toch dat het hem moeite ging kosten.

Zaterdagochtend 2 januari zakte hij door zijn achterhand en kon niet meer zelf overeind komen. Tegen de avond werd het ineens erger - tijdens het eten klaarmaken bleef hij op zijn kussen liggen, dat we voor hem in de keuken hadden gelegd. Normaal gesproken stond hij pal naast ons! Na een rit terug uit de Ardennen heeft dienstdoend dierenarts Van Nijhuis hem laten inslapen.

Op een maand na is Joschka 15 jaar geworden.

Joschka met Kari (Zweden, juni 2006)
Josch is inmiddels een beetje witter op neus en oren

Meer foto's van Joschka in zijn rubriek onder DoghouseRock Foto's.