Ronja's eerste "echte" Dogdance-wedstrijd

Voor 14 oktober 2012 had ik Ronja ingeschreven op haar eerste "echte" Dogdance-wedstrijd. Deze werd georganiseerd door Agility for Fun en vond plaats in Kerkwijk. Een knappe prestatie van de organisatie om dit nog te regelen: 3 weken tevoren was hun eigen hondenschool in Lelystad volledig afgebrand!

Eerste wedstrijd? Misschien niet helemaal.

In mei hadden we al een wedstrijd gelopen, in de Fun & Voer-klasse. Wel degelijk een wedstrijd natuurlijk, maar nog met de ondersteuning van beloning in de ring en met een kortere versie van ons nummer. In het laatste deel van het nummer zaten in mei nog meerdere oefeningen waar Ronja allesbehalve zeker op was. Ik wil dat een hond zeker is van wat hij moet doen in een wedstrijdring. Het is allemaal al vreemd genoeg, in een nieuwe omgeving, met een baas die zich toch anders dan anders gedraagt door de zenuwen.

Try-out

Ik zag deze wedstrijd daarom voornamelijk als een try-out, om te zien of we al rijp waren voor het "echte werk". Vanuit de Fun & Voer-klasse promoveer je niet naar hogere klassen, je bepaalt zelf of je daar rijp voor bent. Met een mooie 2e plaats in de mei-westrijd leek me dat wel het geval. Dus gingen we flink aan de slag om in oktober in de Beginnersklasse te starten, met het volledige nummer en zonder beloning in de ring.

Training

We kwamen een heel eind met de training. Niet alle oefeningen zaten er even perfect, en als ik grote delen van het nummer achter elkaar deed, raakte Ronja steeds meer opgefokt, begon ze te piepen en werd ze slordiger. Maar al met al moest ik er maar het beste van hopen.

Wedstrijd

Op de dag zelf besloot ik Ronja niet te lang in de ring te hebben voor ik aan het nummer begon. Van de weeromstuit vroeg ik haar buiten de ring maar om een paar oefeningen en heb ik haar nauwelijks opgewarmd. Misschien was ze daarom voor haar doen zo rustig in de ring. Met het voordeel dat ze niet zo opgefokt raakte, maar ik zelf wel wat snelheid bij haar miste. Neemt niet weg dat ik erg blij was met haar optreden.

Nu was het afwachten tot het einde van de dag voor de uitslag. Van de beginnersklasse werden steeds meer namen omgeroepen, en nog waren we niet aan de beurt geweest. Tot de tweede plaats! Dat waren wij! Inclusief een "vette" promotiepunt, zoals Marina Stilkenboom omriep. Ik was natuurlijk al blij met ons optreden, maar dit was toch wel heel erg leuk erbij! Wéér een extra reden om trots te zijn op mijn grietje.