Onderlinge Behendigheidswedstrijd bij KC Delft

19 april 2009

 

Naar boven Naar onder Pechseizoen

Na een heel fijn najaarsseizoen waarin Ronja razend gretig en snel het behendigheidsspel leerde, schreven we opnieuw in bij Ready 2 Run. Helaas liep dat op een teleurstelling uit: door omstandigheden moesten zij naar een andere locatie – waar we in januari en februari niet één keer konden trainen door de slechte bodemgesteldheid: of te modderig en glad, of te hard. Vervolgens werd de rest van het seizoen afgelast en de training verplaatst naar weer een andere locatie. Heel ongunstig voor ons: op 45 minuten rijden, files niet meegerekend, voor 1 uurtje les... op de donderdagavond waar ik inmiddels een andere cursus had :-((( !

Met pijn in het hart moest ik deze uitstekende instructeurs daarom vaarwel zeggen. Maar gelukkig mocht ik wel direct meedoen met de gevorderdengroep van de KC Delft. Ronja heeft daar, voorafgaand aan de onderlinge wedstrijd, zo'n 3 lessen meegedraaid – en aangetoond dat ze het nog altijd helemaal ge-wel-dig vond!

We moesten wel weer een beetje op elkaar ingespeeld raken, maar met iedere les zag je haar met sprongen vooruit gaan.

Een andere tegenvaller vlak voor de wedstrijd was dat Kari zo'n 1,5 week ervoor geblesseerd raakte – hij moest dus thuis blijven. Nou ja, dan had Ronja alle aandacht voor zich!

 

Naar boven Naar onder De wedstrijd

Lekker dichtbij natuurlijk, en op onze eigen club, dus voor behendigheidsbegrippen kon ik uitslapen. Oftewel op de voor mij normale tijd opstaan. Gezien de goeie weersverwachting (zonnig, droog, hoewel een koude wind) ging ik met mijn strandtentje op pad – lichte bepakking dus. En snel opgezet ter plekke, naast de tent van Johan en Tineke. Bumper maakte op Ronja in het begin best een beetje indruk. Dat zou later wel slijten, waarna die twee samen heftig zouden spelen. Bumper een beetje lomp, maar Ronja kan gelukkig tegen een stootje, hoewel toezicht niet overbodig was!

Bij deze onderlinge wedstrijd kom je behalve als deelnemer, ook aan de beurt als hulp bij andere groepen. Ik werd op de elektronische tijdwaarneming gezet. Doodstil zittend, hooguit half in de zon, maar vol in de wind was ik heel blij met mijn keus voor meerdere, en voldoende warme lagen!

 

Naar boven Naar onder 1e rondje: het Spel (Gambling)

Bij een gambling is ieder toestel een bepaald aantal punten waard (sprongen 1 punt, tafel, band, tunnels 2 punten, raakvlakken 4 punten, paaltjes 5 punten). En moet je zoveel mogelijk punten binnen de tijd bij elkaar springen. Ik mikte bij het verkennen vooral op een rondje waarbij zo'n beetje alle toestellen aan bod kwamen, een soort inlooprondje dus. Verder werd er, omdat we maar nog maar gevorderden zijn, soepel geteld: gemiste toestellen tellen niet mee als fout – bij echte wedstrijden krijg je na een fout vaak geen punten meer.
Ondanks mijn, naar mijn eigen gevoel, slordige handling vielen de fouten bij Ronja mee. Als ik me goed herinner, is ze alleen de band voorbij gelopen. Op de foto's zie ik dat ik mijn arm ook niet uitstak: overduidelijk een fout van de baas!
De raakvlaktoestellen (A-schutting, kattenloop, wip) deed ze erg mooi: op de afloop het raakvlak opzoeken en daar wachten op mijn signaal, ook als ik gewoon doorliep. En zodra ze signaal kreeg, wegknallen naar de volgende hindernis. Heerlijk dat we hier zoveel aandacht aan hebben besteed!
Ook voor de rest deed ze alles keurig: paaltjes (channel wire-stand), de wip, pauze op de tafel… mooi uitgekiend trouwens, we waren vlakbij de finish toen het eindsignaal klonk, dus wij konden direct daarna finishen, tot hilariteit van de omstanders.
Een relaxed rondje, en een mooi begin van de dag. Het rondje bleek ze later zelfs gewonnen te hebben! Knap werk van de kleine griet!

 

Naar boven Naar onder 2e rondje: Vast Parcours

Bij het VP staan alle toestellen in de ring en, de naam suggereert het al, het parcours ligt vast. Je moet het gewoon volgens de regels zo snel mogelijk lopen. Bij het verkennen besloot ik op een aantal plekken de gok te wagen dat ik snel genoeg zou zijn om Belgische wissels in te zetten. Bij Kari weet ik zeker dat ik daar de tijd voor heb, maar Ronja is toch echt een slagje fanatieker en daardoor heel snel! Daar zou ik echt voluit moeten gaan!
Het parcours verliep echter prima! Waarschijnlijk omdat ik zelf fanatieker was en nu met het voor mij bedachte parcours ook zekerder, ging Ronja als een razende Roeland! Ik moest inderdaad een paar tandjes erbij zetten, maar haalde de bedachte wissels iedere keer (net!). Onderweg tikte Ronja wel één keer een lat, wat een fout opleverde, maar voor de rest ging alles weer prachtig, met een geweldige lange sprint op de finish af – wàt een geweldig hondje!
Nu is het bij behendigheid zo dat niet de snelste tijd, maar de minste fouten de winst bepalen. Qua tijd schatte ik in dat mijn kleine spurtmonstertje wel de snelste zou zijn in de gevorderdengroep. Maar het was dus nog even spannend of iemand foutloos rond zou komen. Toen werden de uitslagen opgehangen: jawel, die kleine streep had het weer gepresteerd! En een prachtige rondetijd van 36 seconden! Geweldig!

 

Naar boven Naar onder 3e rondje: Jumping

Ook bij de Jumping ligt het parcours vast, maar er staan geen raakvlaktoestellen in de ring – en dus ook geen rustmomenten!
Hier kreeg Ronja bij de start even de kolder in de kop: de eerste sprong nam ze, waarna ze als een speer tussen de 2e en de 3e sprong door rende. Ze kwam wel direct toen ik haar riep, maar nam daarbij de 2e sprong vanaf de verkeerde kant. Aï! Dat is een diskwalificatie! Ik besloot direct gewoon door te gaan met het parcours en te kijken wat ze verder zou doen.
Nou: heel hard hindernissen nemen! Er zaten in het parcours veel rechte stukken, waar tussendoor ineens afgebogen moest worden voor een ster (3 sprongen in een rondje opgesteld) of een tunnel. De eerste paar keer was ik maar net op tijd met mijn attentiepiep, waar Ronja direct op reageerde om keurig – en op volle snelheid - de 'omleiding' te nemen, waarna we weer verder spurtten. Op volle snelheid en zonder verdere fouten, maakten we het rondje af.

Wat een heerlijk gevoel als je hond er zo vol voor gaat! Bij Ronja heb ik echt al mijn lucht nodig om haar bij te houden en op tijd op de juiste plek te zijn om haar goed te sturen – maar het sturen zelf gaat op de kleinste tekentjes. Zo totaal super!

Achteraf bleek dat diskwalificaties vandaag niet echt als zodanig telden, maar wel als zware fout. Daardoor eindigde iemand anders als 1e voor de Jumping, maar Ronja toch nog weer als 2e, met weer een prachtige tijd van rond 36 seconden!

Helaas heb ik de uitslagen niet genoteerd, maar hoe dan ook: Ronja heeft een enorme prestatie neergezet. Ze ziet het helemaal als een geweldig spelletje! Wat een prachtig hondje om mee te mogen werken!

Haar mooie rondjes werden bekroond met een 1e plaats in de gevorderdengroep en een mooie beker! Reken maar dat ik trots ben op mijn meiske!


Meer beelden van onze honden tijdens onze activiteiten in de
DoghouseRock Foto's