Dag 3
Met zo’n pup sta je vaak heeeel vroeg op. Dit is dan het uitzicht bij de 2e keer opstaan (na een nachtelijk avontuur buiten, aangezien Iggy nog niet zo lang zijn plas kan ophouden).
Tijdens een wandelingetje ’s ochtends met Iggy en Yuno samen komen we een vrouw met een Jack Russel tegen. Iggy gaat tussen mijn benen zitten, kijkt het zich rustig aan. De vrouw heeft geen interesse in interactie en loopt door, de JRT ook. Prima, Iggy heeft volgens mij nog geen interactie gehad met niet-spetsen. De JRT heeft geplast, daar laat ik Iggy nog even aan ruiken. Hij kijkt daarna heel nadenkend de JRT nog eens na.
Tijdens de wandeling loopt de kleine man het hele stuk te jammeren. Hij laat zich altijd goed horen als hij het ergens niet mee eens is. In het begin krabbelt hij ook continu aan zijn bandje. Aan het einde van de wandeling gaat dat beter. Gisteravond heb ik zijn halsband afgedaan toen ik hem zijn tuig omdeed en daarna niet weer omgedaan. Hij vindt al die contrapties een zware misdaad tegen zijn hondsheid.
Ik denk ook dat Iggy het gewoon koud vindt onderweg. Ook al is er een heerlijk zonnetje, het is koud en er staat steeds een flinke wind.
Omdat Iggy nog zo weinig heeft meegemaakt, lijkt het me ook geen goed idee om een hondenclub te gaan bezoeken (als die er al in de buurt is). Dat zou toch wat overload geven voor de kleine man.
Bij het volgende huisje hebben we wel met een kennis afgesproken. Die heeft naast 2 Spetsen een hele roedel met herplaatsers uit Roemenië, in allerlei soorten en maten, allemaal even sociaal.
Hier in de buurt wil ik wel hondrijke plekken opzoeken. Een beetje laten kijken, op de arm of tussen mijn voeten, misschien snuffelen als beide willen…
Na de wandeling is Iggy een tijdje helemaal van de wereld. Omdat ik naast de bench zit, kiest hij ervoor om daarin te gaan liggen. Het tuig houdt hij aan om eraan te leren wennen. Zo wissel ik tuig en halsband af.
Tijdens een wandeling lopen we langs een voetbalveld. 2 robotmaaiers halen de eerste grastoppen eraf. Yuno denkt dat de robotmaaiers op een sportveld iets bejaagbaars zijn. Ik laat haar even los, zodat ze ze kan bekijken. Ze kent natuurlijk thuis onze robotstofzuiger al. Yuno rent erop af. Hmmm, ze reageren niet op haar. Een paar blafjes, nog wat nasnuffelen, en niet meer interessant.
Iggy loopt weer het hele stuk weer mopperend op zijn tuig mee, al moet ik hem daar soms toe overtuigen. Tot Yuno voorop gaat lopen. Dan gaat het ineens beter.
Later liggen we weer samen op de bank:
Die kruispootjes in de laatste foto vind ik wel mooi. Op de foto niet te zien: Iggy heeft zweetvoetjes.
Het is echt een heel leuk kereltje. Wel een met een mening. Maar ook onwijs aanhankelijk.
Vanavond heb ik zowaar wat dingen aan één stuk door kunnen doen – beter dan het ontbijt, daar kon ik na iedere hap weer ergens ingrijpen.
Pelle (broertje van Yuno) wordt soms boos als Iggy blaft. Vind ik niet erg. Het komt wat heftig over, maar als je goed kijkt, doet hij het wel netjes gedoseerd.
Mojo is nog net een beetje te lomp, maar gaat goed. Yuno is neutraal afstandelijk, heeft een of twee keer naar hem gegromd. Vooral voor te snel op haar af komen rennen. Ik vind haar best welwillend, al komt ze soms wel aandacht tekort. Iggy is heel respectvol.
Yuno daarstraks even rondje alleen gegeven. Vond ze heerlijk. Heeft Yuno ook nodig, ze heeft vaak bevestiging nodig dat ze het goed doet. En dat is meestal ook zo.
Dag 4
Ook geniet ik van mijn hondjes zo op de vroege ochtend.
Mooie video van Iggy en Yuno vandaag – Yuno scant de horizon voor fazanten en kijkt dwars door Iggy heen. Iggy vraagt luidkeels om aandacht.
Inmiddels ben ik begonnen Iggy zijn eten in de bench te geven. Hieronder is hij gewoon nog lekker doezelig van de slaap.
En nog meer foto’s van Iggy in ruste. Wat kan zo’n pup toch heerlijk relaxen!