Verkiezingen
Op de avond van de verkiezingen zijn Paul en ik met de honden naar het stemlokaal gelopen, dat in een schoolgebouw zit. Ik ging als eerste naar binnen, waarna ik Paul afloste. De honden natuurlijk helemaal blij nadat ik zomaar 5 minuten weg was geweest.
Door het geblaf zag een meisje op het schoolplein dat we met honden waren en kwam op ons afrennen. Mocht ze de honden aaien? Ik schoof Yuno naar achteren en Ronja naar voren, Iggy is zo snel dat hij niet altijd te sturen is. Maar in het algemeen reageerden alle honden vrij rustig op de invasie. Ik zei dat ze Ronja mocht aaien. Zoals gewoonlijk keek Ronja even of ze iets lekkers te bieden had en was haar belangstelling op het negatieve antwoord voorbij. Iggy was toch ook maar gaan kijken en stond goed binnen haar bereik. Ik zei dat ze hem onder de kin en op de borst kon aaien. Dat kon Iggy heel erg waarderen. Hij ging er even goed voor zitten en liggen.
Een tweede meisje kwam erbij, aaide de honden ook even kort en rende weer weg. Er lag blijkbaar een onderbroek met een bruine smeer op het speelterrein. Ik bood het eerste meisje een poepzakje aan, dat gretig werd geaccepteerd. Vervolgens rende zij ook weg.
Al met al een prachtige ervaring met kinderen.
Dierenarts
Iggy moest als laatste reeks van zijn inentingen nog de leptospirose-booster krijgen. Op afspraak zaten we in de wachtkamer te wachten. Zoals gewoonlijk in een nieuwe omgeving was Iggy’s staartje een beetje laag terwijl hij op onderzoek uitging en alles in zich opnam. Een klant kwam binnen om iets met de assistente af te handelen. Iggy keek het zich even aan en ging na een minuut of wat naar haar toe. Zij stak haar hand uit zodat hij eraan kon snuffelen. Hij snuffelde, had wel belangstelling maar toond het niet zo duidelijk. Op een gegeven moment begon hij tegen haar te blaffen. Ze zei, “je vindt oogcontact moeilijk, ik doe mijn best je niet aan te kijken, maar je zoekt het oogcontact dan toch weer op”. (Wat opmerkelijk opmerkzaam, dat kom ik niet zo vaak tegen bij mensen). Ik riep Iggy terug, wat hij keurig deed.
Als afleiding ging ik wat oefenen met zijn sta-positie, die hij nog niet helemaal begrijpt, maar na een tiental kliks en beloningen leek dat al een heel stuk beter. Hij wilde toch weer op onderzoek uit bij de vrouw, die inmiddels op het punt stond om te vertrekken. Ik zei tegen haar dat ze hem onder de kin en over de borst kon aaien. Dat deed ze, en toen was het voor Iggy helemaal goed! Ik had al zo’n gevoel dat hij de eerste keer ging blaffen omdat hij dat aaien verwachtte en ze het niet deed.
Daar heb ik weer wat van geleerd. Ik moet mensen direct bij het snuffelen zeggen dat ze Iggy moeten aaien. Dat zou ik bij Yuno dus juist niet adviseren! Wat een verschillende honden zijn het toch.
Toen zei ze, “Jij bent toch Sandra? Ik heb ooit lang geleden les van jou gehad met mijn windhond.” Nu meen ik me te herinneren dat ze in die tijd al een meer dan gemiddeld gevoel voor honden had, maar het verklaarde misschien ook mijn eerste gevoel.
Behandeling
Daarna waren we al heel snel aan de beurt. In de behandelkamer liep Iggy gelijk richting weegschaal, dus ik vroeg hem erop te gaan. Dat deed hij prompt en ging als een volleerde hond zitten. 6,7 kg, weet ik dat ook weer. Vervolgens had hij best belangstelling voor de dierenarts. Op tafel vond hij het heerlijk om geaaid en geknuffeld te worden door haar, op een gegeven moment lag hij zelfs relaxed languit op zijn zij op de tafel! De enting die ze er even tussendoor inglipte heeft hij niet eens opgemerkt.
Ze vertelde dat ze op dinsdagochtenden puppyspreekuur houden, waarbij de pups relaxed wat dierenartshandelingen ondergaan en lekkers krijgen enz. zodat ze eraan kunnen wennen en hier straks allemaal ontspannen naar uit kunnen zien. Nadat ik dat spreekuur de volgende ochtend direct gemist heb, heb ik dit als herhalende afspraak in onze agenda’s gezet. Al lukt het ons maar een of twee keer, het is allemaal winst, zeker als het zo goed gaat als vandaag! We liepen in ieder geval met een heel vrolijke, ontspannen Iggy de prakijkt weer uit.
Op de bank!
Iggy mag op de bank. Tot nu toe moet ik hem daarbij helpen. Maar gisteren legde ik iets op de bank dat hij wilde bekijken. Hij nam een aanloop en in plaats van van de bank af te ketsen, zat hij er nu zomaar bovenop!
Maar gelukkig nog geen traplopen
Hij weet nog niet precies hoe het werkt, hij heeft het nog niet herhaald, maar dat is een kwestie van (niet al te veel) tijd. Gelukkig heeft hij nog geen belangstelling voor de trap op- of aflopen, daar kijkt hij ons en de andere honden alleen nog maar na. Dat was met Ronja wel anders, daar heb ik de trap echt moeten afschermen. Na een val vanaf 5 treden hoog heb ik haar aanzienlijk eerder dan ik wilde het traplopen toch maar aangeleerd om ongelukken te voorkomen.